" IK SPEELDE TEGEN WILLEM VAN HANEGEM "
In mijn speurtocht naar koorleden met een 'leuk' verhaal kwam ik hem tegen op de site van de voetbalclub SC Enschede. Met foto en al en ja hoor het was Harrie Wiegerink, de bas van ons koor.
In ons interview vertelt hij geanimeerd over zijn jeugd, waarin het voetbal en de muziek (waarover later meer) centraal stond.
Net als zijn vader speelde hij jaren voor de SC Enschede en dan bedoel ik de tijd dat het nog echt in de hoogste afdeling van Nederland was.
En niet alleen bekend in Enschede en omstreken, want hij speelde ook zo'n vier jaar bij
De Graafschap in Doetinchem en nog wel betaald ook, al moeten we ons daar niet teveel van voorstellen zegt hij bescheiden. Fl. 100.- voor een overwinning en fl. 25.- voor een gelijkspel. 
Het contract van toen heb ik nog en dat zou je voor de aardigheid in de huidige kleedkamer van die 'gasten van nu' neer moeten hangen, misschien lopen ze dan wat harder.
"In die tijd speelde ik tegen van Hanegem die toen bij Velox uit Utrecht speelde en.... die liep ook al niet te hard! Maar eerlijk is eerlijk, hij maakte het wel en ik kreeg meer belangstelling voor textiel".
Via de toenmalige voorzitter van De Graafschap kwam hij op de afdeling verkoop van een overhemdenfabriek en die branche lag hem wel.
Daarna als vertegenwoordiger van Borsumy Wery in Duitsland (in Nederland de verkoop van Adidas), waar het bedrijf van 6 naar 135 medewerkers groeide en Harrie werd verkoopdirecteur. Het bloed kruipt.. en Harrie en zijn collega dachten bij zichzelf: "dat kunnen we zelf ook en hadden ze daarna een eigen textielbedrijf in Aalsmeer". De hele wereld over en vooral Azie, met de lage productiekosten, werd veelvuldig bezocht.
Ook Harrie's zoon kwam in de zaak en hij werkte voor hen in Engeland.
Het gaat zo goed dat Harrie besluit om het in z'n eentje te gaan doen en dat heeft hij tot zijn zestigste gedaan. De zoon heeft 'de zaak' overgenomen en het gaat nog altijd goed.
Harrie krijgt de tijd om links en rechts wat met zijn vrije uurtjes te doen. Lidy, zijn vrouw, is toch al een bezige bij en behoorlijk in de weer met de golfsport, dus waarom kan hij dat ook niet doen?
De pupillen van Enschede, zowel de training op woensdagmiddag alsook de wedstrijdleiding op de zaterdagmorgen, is zijn 'pakkie an' en dat is een behoorlijke klus.
Zelf golft hij ook zo'n drie keer per week (Het Sybroek..ja, ja!!) en geeft aan dat hij inmiddels wel een aardig balletje slaat.
Ondergetekende durft het bijna niet te vragen, of hij dan ook een keertje met hem mee mag lopen. Dat mag, "maar dan moet je wel een GVB hebben". Hij kijkt me daarbij aan op een manier van 'die zul je wel niet hebben, dus helaas..', maar gelukkig ben ik in het bezit van het Golf Vaardigheid Bewijs, dus over een paar maanden ben ik aan de beurt!!
Wat velen van ons niet weten is dat Harrie behalve zingen ook aardig uit de voeten kan als gitarist. Via de schoolband 'de Hodge Podge Stompers' komt hij terecht bij het
'BB cabaretgezelschap' van Gerard en Elly van Tongeren. Als "Dutch Rocky Skiffle Group" treden ze op in binnen en buitenland.
Vooral de laatste tijd heeft hij die hobby weer een beetje opgepakt en hij speelt regelmatig met 1 van zijn drie zonen. Zeven kleinkinderen in de leeftijd van 6 tot 19 jaar vervolmaken de familie Wiegerink.
Na een aantal jaren in De Lutte te hebben gewoond, blijkt dat de afstand De Lutte-Enschede iedere dag toch wel veel is en daarom terug naar Enschede.
Dat is ook wat dichter bij de Hermantap, want het moet al wat bijzonders zijn als Harrie de donderdagavond laat schieten, want zingen is ook een hobby die hij nog jaren hoopt te beoefenen.
En moet hij toch een avondje verstek laten gaan dan is dat ongetwijfeld omdat FC. Twente dan aan de bak moet, want als jaarkaarthouder is hij daar zeker bij. Dan moeten de overige bassen maar wat harder 'brommen'.
November 2022
Bennie & Hennie
Uit de Nieuwsbrief van oktober 2016.
Wij willen u graag voorstellen aan Bennie Kleinsman en Hennie de Goei.
Waarom deze twee zult u zich afvragen. Wel, we werden er op attent gemaakt dat zij samen 100 jaar lid zijn van ons koor. Ze zijn zwagers en beiden ook oud-politieman. Dus voor de redactie reden genoeg om wat meer van hen te weten te komen.
Op de vraag waarom ze lid zijn geworden beginnen ze te lachen; beiden hebben dezelfde ervaring, bij de sollicitatie werd eerst gevraagd of je muziek kon maken en dat kon zijn een instrument bespelen of kunnen zingen. Daarnaast was het een pr? als je ook nog een beetje kon sporten. Bennie voetbalde al en werd later voor lange tijd voorzitter van het Enschedese Vosta en Hennie had en heeft het druk met zijn grote liefde het Jiu Jitsu
Dus zo kon het voorkomen dat er per lichting zomaar een stuk of tien nieuwe zangers bij het koor kwamen. Tja, daar hoef je nu 
niet meer mee aan te komen. Met een knipoog naar de interviewer zegt Hennie: "Bennie heeft ook geprobeerd om een carriëre te maken bij de Politiekapel, maar kreeg daar al snel te horen dat hij maar ergens anders moest gaan trommelen?..!"
Kwamen de zangers vroeger alleen uit Enschede, in 1968 kregen ook de agenten uit Hengelo de mogelijkheid om in Enschede te komen zingen. Na een verzoek gaf de commissaris van Hengelo toestemming en mochten de mannen zelfs heen en terug met de dienstbus, maar dan wel rechtstreeks??. en Hennie mocht alleen maar rijden, omdat hij bij de verkeersdienst zat. Enschede natuurlijk tevreden, pats boem in een keer elf man erbij!
Hun eerste mooie herinnering gaat terug naar die tijd dat ze op het zelfde moment in Berlijn waren als president Kennedy. Samen met het 7th Army Choir traden ze op bij een concert van de Berlijnse politie. Dit Amerikaanse legerkoor kwam daarna ook nog naar Enschede voor een gezamenlijk concert. Ze werden ondergebracht bij onze koorleden en dat zie ik nu toch echt niet meer gebeuren.
Voor ons blijft die herinnering 'levend' want nog steeds gebruiken wij van hun een stuk als wij het podium opkomen. "Hey, look me over " spreekt een ieder nog steeds aan.
Samen hebben ze ook lange tijd in het bestuur van het koor gezeten. Een prachtige tijd. Bennie, die de taak moest overnemen van Ben Fros, de voorzitter die zoals gezegd 'met het koor getrouwd was'. Hennie heeft 35 jaar een taak in het bestuur gehad. De mooie vulpen die hij daaraan overhield gebruikt hij nog steeds bij het tekenen van certificaten.
Met enthousiasme vertellen ze over het 25 jarig jubileumconcert met de bekende pianist Pim Jacobs als presentator. Die was zo onder de indruk van de kwaliteit van het koor dat hij het voor elkaar kreeg dat het concert op een later tijdstip voor de TV werd opgenomen.
In 1989 de reis naar Riga, dat was een schot in de roos. Het IJzeren Gordijn was nog niet gevallen en dat merkten we daar ook wel. De gekste dingen meegemaakt. Je zag er geen honden en ook geen invaliden, alles was 'weggestopt'. Samen met de families van de koorleden hebben we fijne avonden doorgebracht, soms met veel emoties. Het was een ervaring om nooit te vergeten.
Beiden hebben ook goede herinneringen aan het 50 jarig jubileum in 1996. We kregen het voor elkaar dat 80 Duitse politiekoren georganiseerd in de Sägerbund der Deutsche Polizei hun jaarvergadering hielden in Enschede. Om ervaring op te doen in de organisatie is het gehele bestuur een jaar eerder naar die jaarvergadering in Bremen geweest. Het was voor het eerst dat die vergadering buiten Duitsland werd georganiseerd. Het was een weekend in april, het mooiste weer van de wereld. De ontvangst met haring en jenever, het congres dat geopend werd door het Valerius ensemble, het concert met medewerking van Ben Cramer, de feestavond bij de Wilmersberg. Wat een ervaring!! Het mooiste is dat binnen de Duitse koren nog steeds over dat weekend wordt gesproken.
En hoe zit het dan in Nederland, zijn we daar ook lid van een overkoepelende vereniging?
Er is een vorm van samenwerking, maar wij doen daar niet 'fanatiek' aan mee zegt Bennie. Hij kan zich nog zo'n vergadering herinneren waarin gevraagd werd wat het beleid van ons koor was ten opzichte van het aantal leden. Bennie gaf aan: "een bus vol". Daar snapten ze niet veel van. Nou, dat was toch niet moeilijk, als je meer mensen of leden hebt dan dat er in een bus passen, dan heb je een probleem!
De vriendschap die je al die jaren al ziet bestaat nog steeds, kijk maar eens naar ons laatste weekend in Mainz en omgeving. De groep is best hecht te noemen, waar zie je nog dat de 'derde helft' zo wordt ingevuld.
Is het altijd dan pais en vree geweest? Net zoals overal komt er altijd wel wat voor in zo'n rijke historie, maar het mooie daarvan is dat het soms ook op een wonderbaarlijke wijze weer aardig goed in orde komt.
Het jubileumconcert komt er aan. Of ze al zenuwachtig zijn vraag ik. Nou zenuwachtig is een groot woord, maar om alles in te studeren kost best wel wat inspanning.
Per 1 november een nieuwe dirigent, wat vinden jullie daarvan? Ze hebben er geen slecht gevoel bij, ze zien 'schwung en nieuw elan' dus: " Laat maar komen"
Jullie blijven nog wel een tijdje zingen is mijn vraag. Ze kijken mij een beetje meewarig aan en Bennie zegt : Als het kan tot een kwartiertje voor ik dood ga". Hennie kijkt hem aan en zegt: "nou nou dat is wel wat overdreven, ik denk zelf een half uurtje". Ja, ja, 100 jaar lidmaatschap samen, dan ben je wel wat gewend. Bedankt mannen!!